Na Beogradskom groblju Lešće nedavno je u 83. godini vječno počinula profesorica Ksenija Pejović, umjetnica i istoričar umjetnosti, čovjek koji je život posvetio i kao malo ko zadužio pravoslavlje, pravoslavnu istoriju, kulturu i umjetnost.
Na prvoj stranici „Enciklopedije pravoslavlja“, u blagoslovnij riječi, mudri i plemeniti patrijarh Pavle je pored ostalog zapisao: „Iz svih oblasti bogoslovlja ‚Enciklopedije pravoslavlja‘, koja nam je u rukama, pružiće šira obaveštenja i saznanja, a po reči Hristovoj: ‚Kad ovo znate, blaženi ste ako to i tvorite...“
Ksenija Pejović, ne samo što je bila jedan od autora i tvoraca ovog kapitalnog djela, ne samo što je, po nekim podacima, napisala više od 1.700 odrednica za ovo pravoslavno sveznanje, nego je do kraja ispoštovala ovu svetu poduku, životom i djelom potvrđivala kako treba služiti duhovnosti, ugađati Bogu i oduživati se pravoslavlju, srpstvu i potomcima.
Rođena je u Dodošima na obali Skadarskog jezera kao prvo, najstarije dijete Jovana i Milice Pejović, u sirotinjskom gnijezdu iz kojeg se ispililo sedam umnih ljudi. Od njih će svaki na svoj način, u sasvim raznolikim oblastima, ostaviti trag za pamćenje.
Po završenoj osnovnoj školi i nižoj gimnaziji, što zbog siromaštva, što zbog odnosa ondašnje vlasti, koja je uzela na zub njenog oca kao velikog protivnika seljačkih radnih zadruga i kolektivizacije, označila ga gotovo kao narodnoh neprijatelja, Ksenija je dvije godine pauzirala, a onda se ipak nekako upisala, nastavila školovanje i uspješno završila trgovačku akademiju. Njeni vidici su, međutim, bili daleko širi i ambicije veće, pa je u Beogradu upisala studije ekonomije, ali i istorije umjetnosti.
Prevagnuće ta duhovna žica – to što je proširila znanja iz oblasti umjetnosti za posledicu je imalo da se i sama počela baviti slikarstvom, u mladosti je pisala i stihove, a, svakako najviše pod uticajem brata Pera, njena preokupacija je vremenom postalo pravoslavlje i posebno Srpska pravoslavna crkva u njegovom krilu.
U svemu tome je izuzetan, ako ne i presudno važan značaj imao dan kad je srela i život nastavila u braku sa Miladinom Bojićem, poznatim novinarom i dugogodišnjim glavnim urednikom lista „Pravoslavlje“, a uz to i čovjekom koji se i sam bavio slikarstvom i imao umjetničke sklonosti.
- Njih dvoje, nažalost, nijesu imali poroda – veli Ksenijin mlađi brat Krsto, ugledni podgorički pravnik i kolumnista. – Njihova djeca su bila dobre knjige, poznati arhivi, ugledne galerije, znameniti muzeji i nacionalne biblioteke širom Evrope i svijeta...
Pored niza raznorodnih tekstova, zapisa, stihova, studija, komentara, feljtona, saopštenja... objavljivanih u listovima i publikacijama, Ksenija Pejović, nažalost, nije dočekala da za života vidi u koricama i svoje kapitalno, životno djelo „Crkveno neimarstvo“:
„Ova knjiga je pokušaj detaljnog i iscrpnog popisa svega onoga što su Srbi i njihovo crkveno graditeljstvo vekovima činili i stvarali na bilo kom delu zemljinog šara, a ne samo onom delu što se danas zove Srbija. S razlogom, jer to je njihova baština i njihov doprinos civilizaciji, bez obzira gde se i zašto se nalazi to delo tamo gde sada jeste i živi svoj život“ – zapisala je autoraka ove monumentalne knjige od svoro dvije hiljade stranica, koja će, po svemu sudeći, uskoro ipak ugledati dan, zahvaljujući angažovanju Mitropolije crnogorsko– primorske i mitropolita Amfilohija lično.
Budo Simonović